Hallo iedereen,
Vorige vrijdag heb ik, dankzij rijwielen Cadans uit Leuven, ook een uitgebreide proefrit kunnen doen met de Alpha. Ik ben een rookie, en dit was slechts de tweede rit op een spedelec ooit voor mij.
Maar toch wil ik graag mijn bevindingen met jullie delen.
In het eerste deel van mijn rit (Leuven-Alsemberg) wou ik speciaal testen of het doenbaar is om met een dergelijke fiets ook 'trage' uitstapjes te maken, over een wat grotere afstand. Dus ben ik samen met mijn vrouw (op haar Flyer 25km/h, met Panasonic middenmotor) op een rustig tempo (20-25km/h) door rustige (deels onverharde) wegen naar Alsemberg gefietst. Het betreft een heuvelend traject, en er was ook flink wat wind op kop. Daarbij heb ik voornamelijk de "N" stand gebruikt ; daarbij ondersteunt de fiets een beetje, waardoor hij fietst als een gewone fiets, alhoewel ik de indruk had, dat ik daarmee toch al beter tegen de wind in geraakte dan met mijn normaal vervoersmiddel voor woon-werk ; de IDWorx Off Rohler. De ondersteuningsstanden zijn verder 'Eco', 'Tour' en 'Max'. Deze zijn alle drie nog in 5 standjes fine-te-tunen. Aangezien mijn beperkte ervaring met snelle fietsen, ben ik begonnen met 1 blokje, (dus de laagste ondersteuning) in de 3 standen. Buiten de voornoemde 'N' stand, gebruikte ik dan ook de 'Eco' (in standje 1), wanneer er extra veel wind was, wanneer het bergop ging, of wanneer vrouwlief extra veel gas gaf.
Dit verliep prima, en ik had daarbij het gevoel dat ik helemaal geen inspanning moest leveren, om het tempo van 25km/h aan te houden. Na 36km had ik nog 72% batterij over. De fiets zelf voelt degelijk, met een uitgesproken comfortabele, rechtop zittende houding. (veel rechter dan op mijn Off Rohler) Deze fietshouding was wel even wennen, je hebt het gevoel dat je daardoor niet zo echt veel kracht op de pedalen kan zetten. Anderzijds werd ik dat precies wel snel gewoon, en ik moest dan ook gewoon niet zoveel kracht zetten. Remmen ging ook goed, duidelijk beter met de schijfremmen, dan de hydraulische velgremmen van Magura die op mijn OR zitten. Bij het afstappen, om door fietserstunnels te gaan, merk je wel dat je met een zware fiets onderweg bent, de achterzijde even opzij trekken als je ernaast wandelt is plots een karwei. Maar geen reden om te klagen, het bijna vanzelf fietsen over langere afstand maakt dat je toch heel vrolijk aankomt !
Daarna heb ik, op mijn eentje, om zo een gevoel te krijgen van het snelheidspotentieel van de fiets, ook een stukje van mijn normaal woon-werk traject afgelegd. Daarbij moet ik, 's avonds in mijn terugrit steeds een langere helling oprijden, met een hellingspercentage tussen de 5 en 8%, gedurende zo'n 3km. Met mijn zwaar bepakte OR rijdt ik dan zo'n 10-11km/h. Deze keer had ik de ondersteuning een standje opgedreven, en heb ik in 'tour' en zelfs ook in 'max' de helling getest. Daarbij werd het duidelijk dat ik zonder veel moeite tegen 30km/h deze helling opreed. Wellicht lukt het bij max ondersteuning ook wel tegen 45. In de namiddag heb ik tot slot, de fiets weer terug gereden naar Leuven, hetzelfde traject volgend, maar nu wel met een wat hogere ondersteuning ; alles op 2 blokjes gezet (2 vd 5), en ook langere stukken gereden in 'tour' en 'max'. Wat mij daarbij onmiddellijk opviel is dat dan de ondersteuning niet meer zo natuurlijk aanvoelt. De fiets gaat dan als het ware te vlot ; het is niet meer in een perfecte 1 op 1 relatie ; harder trappen is harder rijden. De fiets ondersteunt daarbij naar mijn gevoel te veel, waardoor je zonder moeite snel begint te rijden. Bij 'gas' terug nemen (minder hard trappen) gaat de ondersteuning niet direct minder, zolang je de trappers rond beweegt, blijft de fiets nog doorgaan. Dat gevoel had ik niet bij de eerste rit, tegen trage snelheden, daar had ik wel een betere samenhang tussen de eigen inspanning, en wat de fiets hielp.
Natuurlijk, de euforie blijft, op een dergelijke manier langere afstanden afleggen kost geen moeite meer, je vliegt doorheen het landschap. Wat wel opviel was het enorme windgeruis daarbij. In die mate dat ik er 's avonds nog last van had, in de vorm van een fluittoon in de oren. (ik heb wel flaporen, dus zal er allemaal wat meer last van hebben
) Verder vind ik het jammer dat de spatborden zo dicht tegen de banden gemonteerd zijn ; bij de onverharde wegen (doorheen het Zoniënwoud - illegaal ik weet het, want niet toegelaten voor gemotoriseerd verkeer) kwam er regelmatig een klein kiezeltje tussen de band en het spatbord te zitten, dat dan vervolgens wat over en weer rammelt daartussen om er dan wel ergens tussenuit te vliegen. Mijn IDWorx heeft daar geen last van. Er is netjes 1,5cm tussen band en spatbord. Tot slot wil ik nog even vergelijken met een proefrit, dewelke ik in februari vorig jaar deed, met de MTB Cycletech Code 45. Deze laatste had naar mijn gevoel een natuurlijkere manier van ondersteunen ; daarbij had ik wel het gevoel van harder trappen is harder fietsen, totdat ik tegen de limiet vd ondersteuning, op 45km/h aanliep. De batterij van die fiets is wel veel krapper ; daarbij had ik op 23km de helft vd batterij verbruikt. En wat ook een groot verschil was ; het koppel van de Klever Alpha lijkt veel groter dan van de Code 45. Bij de Code 45 moest ik zelf veel moeite doen om te vertrekken op een steilere helling (mijn eigen straat helt 8%). Eens op snelheid was er geen probleem, en kon ik vlot de helling op, maar het vertrek, en ook gewoon lage snelheid dat ging moeizaam. Maar niet zo bij de Klever ; die ging rustig tegen 15km/h ook de hellingen op, zonder enige moeite. Een beetje vergelijkbaar met het gedrag van de Flyer met zijn middenmotor.
Al bij al een heel geslaagde proefrit, met dank rijwielen Cadans ! Nu nog mijn garage-verbouwing afwerken, zodat ik snel plaats krijg om zo eentje te stallen, en dan kan ik bestellen...
Oja, en na mijn 78km, had ik nog 24% batterij over.